Europa z Eurocampem (Włochy, Francja) – tydzień 2 – FRANCJA, Prowansja – lawenda…

20/03/201620/04/2016 Mały Podróżnik 825 Views Alpy, Francja, nasze wyprawy, Prowansja, Sabaudia, Toskania, Włochy

Europa z Eurocampem (Włochy, Francja)
Tydzień 2 – FRANCJA, Prowansja – 2014

Lawenda, lawenda, lawenda,…

LAWENDA: Rośliny kosmetyczne uprawiane dla eterycznych olejków wykorzystywanych w kosmetyce. Niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne. Roślina lecznicza i miododajna. Stosowane są przeciwko molom odzieżowym, które odstraszają swoim zapachem. Symbolika średniowiecza kojarzyła bladoliliową lawendę z duchowymi zaletami Matki Boskiej. Klad astrowe, rząd jasnotowce…. tyle Wiki.

Z lawendą mieliśmy okazję zapoznać się na wyspie Hvar w Chorwacji podczas jednej z naszych wypraw. Tam rosła na niewielkich pólkach wydartych skałom, ukryta za murkami. Teraz jesteśmy w Prowansji gdzie lawenda rośnie na ogromnych przestrzeniach i jest jednym z symboli. Jak ktoś nie wierzy to wystarczy się przejechać między polami i zobaczyć ilu Japończyków się fotografuje na tle lawendy oraz lawendę w rzeczy samej. No a jak Japończycy wykrawają z tygodniowego urlopu dzień na lawendę to musi to być coś WOW! (ŁAŁ!)… 🙂

Ruszamy tradycyjnie z campingu skręcając w lewo ku przełomom. Skoro nas one nie interesują czuję to co Francuzi usiłujący gdzieś szybko dojechać między plączącymi się 20 km/h turystami. No ale wreszcie Point Sublime i dalej jest już lepiej bo mniejszy ruch. Nasza trasa prowadzi przez La Palud-sur-Verdon, Moustiers-Sainte-Marie, Riez, Valensole. Za Valensole zjeżdżamy w dolinę rzeki Asse i jedziemy w górę jej biegu przez Norante, Barreme mijamy jej źródła i szalonymi serpentynami zjeżdżamy do Castellane. Oczywiście nie był to jeden przejazd bo odwiedziliśmy jeszcze kilka innych miejsc w bok od tej pętli przy innej okazji, ale jest to chyba najciekawsza trasa jeżeli chcecie w jeden dzień zobaczyć przełomy i również lawendowe pola.

Miasteczka w przełomie są jak gniazda jaskółek, czy raczej gniazdowiska przyklejone do skał. Poczynając od Rougon po Moustiers-Sainte-Marie. Ale nie spodziewajcie się za wiele po spacerze uliczkami bo zadziwia trochę zaniedbanie tych miasteczek. Domy z opadającym tynkiem i niekiedy między nimi jakiś odnowiony z fioletowymi okiennicami. Oczywiście z daleka wygląda to super. Najlepiej z jadącego samochodu bo na nieruchomym zdjęciu co i rusz coś zgrzyta.

Kiedy jesteśmy na prostej do Valansole mamy wreszcie to czego szukaliśmy, łagodnie pofałdowany teren i między innymi uprawami fioletowe pola lawendy. Zastanawia nas, że niektóre pola mają bardziej intensywną barwę. I to nie dotyczy wielkości lawendy, czy różnic w wegetacji – często jest to na tym samym terenie. Oczywiście mamy Japończyków robiących zdjęcia ale i mniejsze campery, które wjeżdżają w polne drogi, znajdują miejsce z widokiem na lawendowe pole i… przygotowują obiad! Ciekawy pomysł…

Valensole jest niezwykłym miastem. Nie sposób nie łączyć go z otaczającym płaskowyżem bo gdyby nie ta ziemia to może i miasta by nie było. To rolnicze miasto jak się przeczyta na ich stronie internetowej jest: „Dynamic town, it has a varied program of events and festivals including the famous lavender festival not to be missed!” – to określenie dynamiczne spowodowało u mnie opad szczęki… Kiedy przyjechaliśmy tu pierwszy raz wyglądało jakby tu nikogo nie było. Na rynku 1 osoba, sklep zamknięty od 12:00 i właściwie wszystko pozamykane poza kafeterią, ale też pustą… Dopiero za drugim razem odkryliśmy stację benzynową i sklep obok, tym razem czynne. Miasto, wyglądające jakby się w nim czas zatrzymał przynajmniej od XIX wieku, położone jest na grzbiecie wzgórza ze wspaniałym widokiem na mozaikę pól. Poza lawendą i zbożem uprawia się tu również… drzewa migdałowe! A miasto chwali się, że u nich jest 300 dni słonecznych w roku!

Najważniejszym wydarzeniem jest 20 lipca Festiwal Lawendy. Będą parady, muzyka, objazd pól i pokazy wytwarzania produktów z lawendy. Nie zabraknie też możliwości kupienia tego co wytworzyło ponad 100 lokalnych producentów. No ale my jesteśmy w czasie gdy może mieszkańcy tylko patrzą jak lawenda rośnie i nie mają potrzeby robienia sztucznego ruchu w miasteczku. Valensole ma nawet herb pasujący do tej „słonecznej doliny” – na błękitnej jak niebo tarczy złote słońce na literą „V”.

Z Valensole jedziemy nad krawędź doliny rzeki Asse. Okazuje się, że ten łagodny krajobraz to taka tradycyjna zmyłka i już niedługo zapach nadpalonych hamulców powróci. Zatrzymaliśmy się właśnie na punkcie widokowym gdzie ze 300-400 metrów niżej mamy samotne gospodarstwo i jakbym ze śwagrem się zamachnął to kamieniem bym dorzucił. No ale nie chodzi o rzucanie tylko o zjazd po tek prawie pionowej krawędzi doliny rzecznej. Okazuje się, że trasa biegnie zawijasami przez las z dużą ilością dębów i wiecie co… tu zbiera się „czarne złoto” – trufle! No i jesteśmy na dole… O tym co się tu może dziać kiedy w rzece jest większy stan wody świadczyć może niezwykle szerokie koryto, w którym teraz prawie nie ma wody mimo padających niedawno deszczów. Ale kiedy w górach topnieją śniegi… A te góry tuż, tuż i za chwilę przez nie poprowadzi nas droga do domu.

Jeżeli na tej pętli zapragniecie odwiedzić jakieś duuuuużżżżżeeeee centrum handlowe to polecamy Digne les Bains, które by uprościć komunikację w grupie nazwaliśmy Ding-Dong. Jest tam np. Decathlon, który oczywiście zaopatrzenie bije polskie kilka razy – ciekawe doświadczenie i żal jak nas traktują.

Od skrętu na Digne zaczynają nam towarzyszyć góry i tory kolejki do Nicei. Będzie nam towarzyszyć od Mezei przez Norante do Barreme gdzie tory uciekają w lewo, a my zaczynamy poważnie zdobywać wysokość. Rzeka zanika, skalne okno i przełęcz. Za chwilę w dole zobaczymy Castellane, które z tej wysokości jest prawie niewidoczne i do poznania tylko dzięki skale z kaplicą. Szalone serpentyny, krótki przejazd zachodnim skrajem miasta i jesteśmy na campingu. Acha! Nie kupujcie odświeżacza powietrza do samochodu – wrzućcie ze trzy gałązki kwitnącej lawendy!

ZDJĘCIA:

Pogoda dziś nie zachęca do akcji górskiej więc jedziemy na płaskowyż.