Zygmunt Kędzierski uczy nas rzeźbić – TUCHOLA i okolice – na Borowiackich Szlakach
TUCHOLA i okolice – na Borowiackich Szlakach
Zygmunt Kędzierski uczy nas rzeźbić
motto: „Przyjeżdżajcie! Las Was powita, a ludzie ugoszczą!”
Pierwsze spotkanie
Pierwszy raz spotkałem Mistrza Zygmunta Kędzierskiego w Ptasiej Wiosce Adamkowo na warsztatach dla dziennikarzy. Fascynujące było to jak każdy uczestnik krótkich warsztatów był w stanie zrobić z kawałka lipy własną rzeźbę. Tak dokładnie to rzeźbiliśmy drewniane ptaszki, które później mogliśmy pomalować. Nic więc dziwnego, że bardzo chciałem trafić do Pana Zygmunta rodzinnie aby Ania i chłopcy zobaczyli go w akcji i by czegoś nas nauczył.
Zygmunt Kędzierski to twórca ludowy. Rzeźba ludowa ma swoje korzenie w rzeźbie sakralnej stąd głównym motywem są figury świętych, Chrystusa, Matki Boskiej, szopki ale znajdziemy również charakterystyczne drewniane zabawki.
Zygmunt Kędzierski maluje również na szkle ale i wykonuje duże prace m.in. zajmuje się przywracaniem zniszczonych przez czas pełno postaciowych figur świętych zdobiących kapliczki czy cmentarze. W jego twórczości widać wpływy sztuki z Borów Tucholskich jak np. szaty Matki Bożej zdobione malowanym haftem borowiackim.
Nie będziemy zdradzać więcej, ponieważ sam Zygmunt Kędzierski jest znakomitym gawędziarzem i jeżeli się spotkacie to wiele o tym co robi i kolejach swojego życia Wam opowie!
Z wizytą w Przymuszewie
Dostaliśmy zaproszenie do domu-pracowni Mistrza. Siedliśmy w zacienionej części ogrodu, wszak upały czerwcowe były wielkie. Ania i chłopcy zobaczyli ostatnie prace Pana Kędzierskiego i Ania została wydelegowana do szkoły rzeźbiarskiej. Nigdy nie rzeźbiła więc była świetną osobą do testów czy się uda, czy też się nie uda jej wyrzeźbić ptaszka podobnego do tych jakie malowaliśmy w Adamkowie.
Najpierw BHP. Narzędzie są ostre ale nawet jeżeli pójdzie coś nie tak np. pęknie drewno nie stawiając oporu to odpowiednio trzymając materiał i narzędzie nie ma możliwości skaleczenia się. To bardzo ważne kiedy jeszcze nie ma się wyczucia drewna, układu jego słoi. To nie jest materiał jednorodny. Raz lipowe drewno jest miękkie i pozwala na wiele, innym razem jednak może zmylić niedoświadczonego rzeźbiarza.
Ania okazała się pojętną uczennicą i chyba zyskała też w oczach Michała i Stasia – mama rzeźbi! Ja znowu nie wypuszczałem aparatu z dłoni, ale obiecałem sobie, że kolejnym razem to ja będę się uczył rzeźbić, a nie tylko kręcił się z aparatem.
c) Portal Małego Podróżnika
