WIELOKULTUROWY NURT BUGU – cz. 12 – LANDART Festiwal

Sztuka w krajobrazie. Czystym, nie zaśmieconym jak w miastach. Sztuka, która stapia się z krajobrazem wzbogacając go jednocześnie. Sztuka realizowana na wielu płaszczyznach. Koncerty, wystawy, przedstawienia teatralne w plenerze jakich nie da się zrobić na zwykłej scenie. No wreszcie to co po Festiwalu Landart zostaje. Plenerowe instalacje, rzeźby,…

Festiwal był imprezą zmieniającą swoje miejsca, aż w 2015 roku trafił w zakole Bugu tam gdzie spotykają się trzy województwa u Bug przestaje być rzeką graniczną ale wpływa w Polskę. I pozostał bo miejsce urzekło organizatorów ale i urzeka biorących udział w Festiwalu artystów i oczywiście publiczność.

Pojechaliśmy zobaczyć co pozostało po edycji 2015 i 2016 i byliśmy zaskoczeni, że rzeźby z tak w sumie nietrwałego materiału jak np. wiklina, drewno, są i mają się dobrze. Warto odwiedzić te miejsca nie tylko ze względu na sztukę, ale również ze względu na wspomniane krajobrazy.

Na terenie LANDART Festiwal 2015 największe wrażenie robią Pielgrzymy (Sławomir Matyjaszewski), Fishes passage (Rumen Dimitrov) oraz Sleipnir XLIV Ciconae (Duilio Forte).

Kiedy trafimy w miejsce gdzie był  LANDART Festiwal 2016 to z kolei największe wrażenie robią  O.K.N.O. (Ewa Chacianowska), The gate (Ryszard Litwiniuk), Odlot (Kamil Stańczak),  Żółw (Jerzy Słoma Słomiński) i Wood village (Marie Helene Richard).

To są największe instalacje ale warto być w trakcie lub tuż po festiwalu by zobaczyć tez mniejsze dzieła, które najłatwiej wtapiają się z czasem w otoczenie. W Janowie Podlaskim trafiliśmy na pierwsze duże wydarzenie tegorocznej edycji LANDART Festiwal. Teatr Wiejski Czeladońka przedstawił licznej publiczności widowisko obrzędowe Noc świętojańska/Teatr Ognia.

Sam Festiwal trwał od 6 do 15 lipca. Oczywiście pozostała kolejna enklawa dzieł z roku 2017.